Między drogą publiczną, wewnętrzną, strefą ruchu a strefą zamieszkania możemy znaleźć naprawdę sporo różnic w obowiązujących na nich przepisach, nic dziwnego więc, że wielu kierowców stosuje się do ogólnych zasad ruchu drogowego dotyczących dróg publicznych, których to głównie uczy się podczas kursów na prawo jazdy. Kłopot sprawia również rozróżnienie tych poszczególnych stref i odszukanie w pamięci odpowiadających im przepisów.
Wbrew pozorom rozróżnienie to jest spójne, logiczne i łatwo można zapamiętać, jak zachować się w poszczególnych sytuacjach na danej drodze. W tym artykule skupimy się na przepisach i zasadach obowiązujących kierowców, poruszających się po drodze wewnętrznej. Kolejno będziemy zestawiać z tą wiedzą opisy innych rodzajów poszczególnych stref i wskazywać między nimi najistotniejsze różnice.
Jeżeli chodzi o drogę wewnętrzną, to najprościej mówiąc, jest to droga niepubliczna, która wytyczona została na terenie prywatnym. Teren taki może należeć zarówno do osoby prywatnej, jak i firmy, gminy czy powiatu. Na tej drodze zasady ruchu wytyczone są właśnie przez właściciela tego obszaru. Oznacza to, że dozwolone jest wszystko, czego odpowiednimi znakami nie zabronił właściciel lub co nie jest niezgodne z kodeksem karnym.
Kierowca znajdujący się na drodze wewnętrznej musi stosować się do znaków ustawionych na jej obszarze przez właściciela, które mogą np. określać inne niż obowiązujące na drodze publicznej pierwszeństwo lub wyznaczać zakaz postoju w danym miejscu. Za niestosowanie się do znaków, stwarzanie zagrożenia dla bezpieczeństwa lub prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu na takiej drodze kierowca może zostać ukarany. Poza tymi kilkoma ograniczeniami nie ma na takiej drodze właściwie żadnych innych reguł. Kierowca równie dobrze może poruszać się w jej obrębie bez prawa jazdy, bez zapiętych pasów, bez włączonych świateł oraz parkować w dowolnym miejscu i pozostawiać pojazd z włączonym silnikiem na postoju dłużej niż minutę, o ile którejś z tych rzeczy nie zabrania właściciel drogi.
Droga wewnętrzna może być oznaczona znakami D-46 i D-47, oznaczającymi jej początek i koniec, lecz nie musi. Dostęp do takiej drogi może być otwarty dla wszystkich lub ograniczony np. szlabanem na zamkniętym osiedlu lub terenie firmy. To właściciel decyduje o tym, komu umożliwia wjazd na swój teren. Wyjazd z drogi wewnętrznej każdorazowo oznacza włączanie się do ruchu i obowiązek ustąpienia pierwszeństwa wszystkim innym uczestnikom ruchu drogowego.
Podsumowując, na drodze wewnętrznej kierowca musi stosować się do zasad określonych przez właściciela drogi oraz respektować znaki i sygnały drogowe ustawione przez tego właściciela. Nie wolno mu natomiast na drodze wewnętrznej, podobnie jak na wszystkich innych ogólnodostępnych drogach, prowadzić pojazdu pod wpływem alkoholu oraz stwarzać zagrożenia dla siebie i innych.
100x70.webp)
